هیچ سرنوشتی را نمی توان با هیچ سرنوشت دیگری مقایسه کرد.

هیچ انسان و هیچ سرنوشتی'>سرنوشتی را نمی توان با هیچ انسان دیگر یا سرنوشت دیگری مقایسه کرد. هیچ موقعیتی تکرار نمی شود و هر وضعیت پاسخی متفاوت را می طلبد. ممکن است گاهی اوقات کافی باشد که انسان سرنوشت خود را بپذیرد، شرایط سخت را تحمل کند. وقتی انسان متوجه می شود که سرنوشت او رنج کشیدن است، ناچار است رنج خود را به عنوان وظیفه اش بپذیرد وظیفه ای که مختص و منحصر به فرد او است.او باید این واقعیت را بپذیرد که حتی در این رنج، او در جهان تک و تنها است. خودتان را هم باید دوست داشته باشید...